Ο στόχος επετεύχθη. Η Ελλάδα
παρέμεινε, προς το παρόν, μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας. Απεφεύχθη, προς το
παρόν, μια μεγάλη καταστροφή αλλά όμως πρόκειται για μια επώδυνη συμφωνία η
οποία θα ταλαιπωρεί για πολλά χρόνια τη χώρα.
Είναι το καλύτερο σενάριο μετά
το Grexit αλλά και το χειρότερο Μνημόνιο της τελευταίας πενταετίας. Η Ελλάδα
παρέμεινε ζωντανή, αλλά το τίμημα που θα πληρώσει θα είναι ό,τι χειρότερο
μπορούσε να διανοηθεί.
Περιμένοντας τα βασικά σημεία
της συμφωνίας μπορούμε να πούμε ορισμένα πράγματα για τα όσα έγιναν:
1.Το πρώτο είναι ότι το βάρος
της συμφωνίας βαρύνει τον ελληνικό λαό αλλά είναι αποτέλεσμα της κυβέρνησης
ΣΥΡΙΖΑ. Τα σκληρά μέτρα και η διαδικασία συνθηκολόγησης φέρουν τη σφραγίδα
Τσίπρα και του περιφερόμενου θίασου που μας ταλαιπώρησε επί έξι μήνες. Δεν θα
είχαμε φτάσει στο ύψιστο όριο του εξευτελισμού αν είχαν ακούσει από την αρχή
και είχαν προχωρήσει με τον μπούσουλα που τους είχε δοθεί. Δεν είναι ώρα για
αποκαλύψεις, όμως λέμε το εξής: Ο Τσίπρας, ο Δραγασάκης, ο Τσακαλώτος, ο
Βαρουφάκης, ο Παππάς, πριν ακόμη γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν φαινόταν ότι θα
κερδίσει τις εκλογές, είχαν πάρει στα χέρια τους έναν φάκελο με όλα τα στοιχεία
της οικονομίας και τι έπρεπε να κάνουν. Ήξεραν από την αρχή πώς έπρεπε να
κινηθούν αλλά πέταξαν τα στοιχεία στο καλάθι, στιγμάτισαν τους ανθρώπους που
τους τα έδωσαν, τους έβρισαν, τους λοιδώρησαν και έκαναν τη δική τους πολιτική.
Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε τώρα. Η Ελλάδα πληρώνει ένα έγκλημα που δεν πρέπει
να μείνει ατιμώρητο κάποια στιγμή. Και δεν είναι Ιφιγένειες ο Βαρουφάκης ή η
Ζωή. Υπάρχουν κι άλλοι.
2.Ο ΣΥΡΙΖΑ, η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς, υπέγραψε μια νέα συμφωνία της Βάρκιζας, 70 χρόνια μετά. Ακριβώς όπως και τότε, έτσι και τώρα συνθηκολόγησε και υποχώρησε ατάκτως επειδή δεν μπόρεσε να δει τα σημάδια των καιρών. Επειδή η Αριστερά χαρακτηρίζεται από εμμονές και ηττοπάθεια. Στην περίπτωση της νέας Βάρκιζας δεν παραδόθηκαν πραγματικά όπλα αλλά παραδόθηκε η Αριστερά ολόκληρη. Αυτό που έγινε σήμερα είναι το τέλος των ψευδαισθήσεων για την δήθεν προοδευτική, επαναστατική, ανατρεπτική αριστερά.
3.Όπως και το 1945 η Αριστερά
έκανε ένα μεγάλο καλό. Απέτρεψε με τη συνθηκολόγησή της την καταστροφής της
Ελλάδας. Τότε θα γινόμασταν Σοβιετία, τώρα Μπανανία. Τουλάχιστον αυτό απετράπη.
Αν από εδώ και στο εξής η ιστορία θα γραφτεί ως τραγωδία κι όχι ως φάρσα θα το
δούμε. Π.χ. οι «άτακτοι» θα πάρουν ξανά τα... βουνά ή θα απομονωθούν; Θα
δημιουργήσουν ξανά πρόβλημα στη χώρα ή θα πάνε στον αγύριστο; Και το δεύτερο.
Ένα χρόνο μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας έγιναν εκλογές. Τώρα τι θα γίνει;
4.Όλη η Ελλάδα πλέον είναι
ίδια. Δεν υπάρχουν μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί. Όλοι είναι ίδιοι γιατί όλοι
υπέγραψαν μνημόνια. Για να το πούμε όπως το λένε οι ψεκασμένοι... είμαστε όλοι
στα τέσσερα. Αυτοί που λιθοβολούσαν τον Παπανδρέου, τον Παπαδήμο, τον Βενιζέλο
και τον Σαμαρά τώρα πέρασαν στην απέναντι πλευρά. Διέβησαν τον Ρουβίκωνα.
Έγιναν και οι ίδιοι... γερμανοτσολιάδες. Όμως, δεν πρέπει να ξεχάσουμε ορισμένα
πράγματα: Δεν πρέπει να ξεχάσουμε την καμμένη Αθήνα, τα θύματα της Μαρφίν, τις
ομηρίες και τους ξυλοδαρμούς πολιτικών, το λεκτικό μπούλινγκ μέσα στη Βουλή και
στα τηλεπαράθυρα. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε τις κατηγορίες για προδοσία, για
ενδοτικούς, για λιντσαρίσματα που πρέπει να γίνουν. Ούτε τους Αγανακτισμένους
που τους εκμεταλλεύτηκαν με τον πλέον βάναυσο τρόπο οι Συριζαίοι. Δεν πρέπει να
ξεχάσουμε ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις, επειδή βρέθηκαν στη θέση που βρίσκεται
η σημερινή, πήραν δύσκολες αποφάσεις προκειμένου να μην καταρρεύσει η οικονομία
και να μην υπάρξει Grexit. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά γενικότερα ήταν στο απέναντι
πεζοδρόμιο και έριχναν πέτρες στη βιτρίνα προκαλώντας εθνικό διχασμό. Προς
γνώση και συμμόρφωση, η σημερινή ήττα της Ελλάδας στο επίπεδο της σκληρής
συμφωνίας, είναι η μεγάλη ήττα της Αριστεράς της ψευτοκουλτούρας, των ψεύτικων
οραμάτων, των απατηλών υποσχέσεων, της κοροϊδίας του ελληνικού λαού από μια
δράκα εθνολαϊκιστών της άκρας αριστεράς και της άκρας ψεκασμένης δεξιάς που
κορόιδευε τους αντιπάλους της και που φώναζε «στα τέσσερα» μέσα στη Βουλή.
5.Η συμφωνία, όμως, είναι και
μια δεινή ήττα για τον ίδιο τον πρωθυπουργό και τον στενό του κύκλο. Δηλαδή τον
Νίκο Παππά που μας βομβάρδισε με μηνύματα ότι η κυβέρνηση δεν υποχωρεί. Τη Ρένα
Δούρου, την περήφανη περιφερειάρχη που έχει πάθει αφωνία. Την Ζωή
Κωνσταντοπούλου που έλεγε ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς μνημόνιο δεν θα φέρει
και όσο αυτή είναι Πρόεδρος μνημόνιο δεν θα ψηφιστεί. Καιρός να ξεκουμπιστεί
για να προχωρήσουμε παρακάτω. Επίσης, τον Πάνο Καμμένο, αυτή τη θλιβερή
πολιτική φιγούρα που θα πρέπει να βρει... μεγάλη τρύπα για να κρυφτεί, αν του
έχει μείνει λίγη τσίπα.
6.Μεγάλη ήττα είναι και για
τους ακραίους του ΣΥΡΙΖΑ, τις αριστερές πλατφόρμες και λοιπές συνιστώσες που
πήραν θεσούλες στην κυβέρνηση και τώρα κρύβονται. Ας παραιτηθούν να διασώσουν
λίγη από την αξιοπρέπειά τους.
Αντί επιλόγου, θα θυμίσουμε
ορισμένα από όσα έχει πει ο Αλέξης Τσίπρας.
5 Ιουνίου 2015 στη Βουλή
«Διαπιστώνω ότι υπάρχει μία
προσδοκία που τις συνδέει, ότι η χώρα θα οδηγηθεί σύντομα σε νέο μνημόνιο».
«Κατανοώ την προσδοκία σας, τον κρυφό σας πόθο, προκειμένου με αυτόν τον τρόπο
να δικαιωθείτε. Μην προσδοκάται άδικα, αυτή η κυβέρνηση και αυτή η Βουλή δεν
πρόκειται να ψηφίσει νέο μνημόνιο. Αν δίνουμε μία σκληρή μάχη, είναι γιατί δεν
υπογράφουμε ό,τι μας φέρνουν, όπως εσείς».
29 Μαρτίου 2015
«Η συμφωνία του Ιουνίου δεν
μπορεί παρά να αφορά και την αλλαγή των όρων για την αποπληρωμή του χρέους,
καθώς και την απομείωσή του. Επομένως, από την πλευρά μας δεν υπάρχει ζήτημα
ούτε τρίτου μνημονίου, ούτε βεβαίως νέου δανείου»
29 Νοεμβρίου 2014
«Εμείς θα βαράμε το νταούλι
και αυτοί θα χορεύουνε, δεν θα παίζουνε αυτοί το ζούρνα και εμείς θα
χορεύουμε».
antinews.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου