Γράφει ο Επιμηθέας
Σε λιγότερο από ένα εικοσιτετράωρο θα γνωρίζουμε το αποτέλεσμα των πιο κρίσιμων εκλογών, από την μεταπολίτευση και μετά. Το τοπίο βέβαια συνεχίζει και παραμένει αβέβαιο και μάλλον θα χρειαστούμε αρκετές ώρες μετά το κλείσιμο των καλπών για να έχουμε το τελικό μήνυμα που θα έχουν στείλει οι Έλληνες πολίτες.
Ανεξάρτητα από το εάν οι πολίτες θα δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις ή εάν θα κάνουν διαφορετική επιλογή, την Δευτέρα το πρωί θα έχει διαμορφωθεί μια νέα πολιτική πραγματικότητα.
Όσο και να μην θέλουν να το "δουν", ιδιαίτερα οι ηγεσίες των δύο πρώην μεγάλων κόμματων της εξουσίας, ο πολιτικός χάρτης της χώρας την επομένη των εκλογών θα είναι τελείως διαφορετικός.
Το νέο μεταπολιτευτικό σκηνικό θα επηρεάσει κατ αρχή το χώρο της κεντροδεξιάς. Στα δεξιά της ΝΔ όπως φαίνεται από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, θα δούμε για πρώτη φορά στα άκρα ένα αμιγώς εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα μετά τον πόλεμο. Οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες», είτε με την παρουσία του ΛΑΟΣ είτε όχι, θα εκφράσουν στην επόμενη Βουλή τις δυνάμεις της λαϊκής Δεξιάς. Το νέο τοπίο θα συμπληρώσουν τα φιλελεύθερα κόμματα και οι κινήσεις, τα οποία σε αντίθεση με τους συντηρητικούς της λαϊκής Δεξιάς, μπορούν να συμβάλλουν στην επανένωση της κεντροδεξιάς και στην επανίδρυση της. Όπως φαίνεται μετά τις εκλογές η Νέα Δημοκρατία, αν και θα είναι πρώτο κόμμα, πιθανό να δρομολογηθούν εξελίξεις, όχι άμεσα, αλλά σίγουρα θα ξεκινήσει μια συζήτηση για το μέλλον της κεντροδεξιάς παράταξης.
Στην Αριστερά η ραγδαία άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, η είσοδος της Δημοκρατικής Αριστεράς και η ενίσχυση του ΚΚΕ θα διαμορφώσουν ένα ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό της ευρύτερης αριστεράς, αλλά και μιά ισχυεί κοινοβουλευτική δύναμη.
Δεν πρέπει να μας διαφύγει της προσοχής, ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται κατα κύριο λόγο, στο ότι υποδέχεται αντιμνημονιακούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ τους οποίους δεν τους εκφράζει η σημερινή πολιτική του Κινήματος. Το ερώτημα βέβαια είναι αν θα μπορέσει να τους συγκρατήσει και μετά τις εκλογές.
Αν μείνουν έτσι τα πράγματα μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ μετεξελίσσεται σε ένα «αριστερό» ΠΑΣΟΚ, που θα προσπαθήσει στο μέλλον να εκπροσωπήσει τον ευρύτερο αριστερό και σοσιαλδημοκρατικό χώρο. Όσο για το ΠΑΣΟΚ, είναι βέβαιο, ότι δεν θα είναι «όλον» και πάντως ότι απομείνει απ’ αυτό, θα αποτελέσει τη βάση για ένα νέο κεντρώο κόμμα «δεξιών αποκλίσεων», που όπως φαίνεται έχουν ήδη έτοιμη την διακήρυξη οι Λοβέρδος, Ραγκούσης και η Διαμαντοπούλου. Ένα κόμμα «σκληρά» μνημονιακό και με τις ευλογίες της Ευρώπης και του ΔΝΤ.
Η Νέα Δημοκρατία, όπως και το ΠΑΣΟΚ, από το 1974 και μετά έχουν υποστεί τη φθορά του χρόνου της εξουσίας, αλλά και το διαχειριστικό κόστος του μνημονίου. Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για το τέλος της μεταπολίτευσης χωρίς να μην μιλάμε για το τέλος των κομμάτων της μεταπολίτευσης, δεδομένου ότι δεν μπορούν πλέον να συνεχίσουν να πολιτεύονται με πρόσωπα φθαρμένα αμφιβόλου πολιτικής και ηθικής υπόστασης, αλλά και με πολιτικές θέσεις που μας πάνε στην αρχή της μεταπολίτευσης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου