ΤΟ ΧΡΕΟΣ, Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ Η "ΕΞΟΔΟΣ"

Γράφει ο Επιμηθέας

Την ώρα που η κρίση στις διεθνείς αγορές φαίνεται να τίθεται αργά αλλά σταθερά υπό έλεγχο, οι προβληματικοί εθνικοί προϋπολογισμοί θέτουν πλέον σε άμεσο κίνδυνο την ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας .

"Η ιστορία του κόσμου είναι μια ιστορία χρέους. Ακόμη και οι αρχαίοι Έλληνες είχαν τεράστια χρέη ζώντας σε βάρος άλλων". Αυτό υποστηρίζει ο Ούβε Βαγκσάλ, οικονομολόγος στο πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ και συμπληρώνει: "οι κρίσεις χρέους οδήγησαν συχνά σε εμφύλιους πολέμους και στην κατάρρευση ολόκληρων κρατών και συνεχίζει ότι το πακέτο στήριξης που αποφασίστηκε για την Ελλάδα, δίνει απλώς μια χρονική ανάσα στις χώρες με χρόνια προβλήματα προκειμένου να προχωρήσουν σε εξυγίανση των δημοσιονομικών τους"
Και ενώ τα μέτρα σε αρκετές χώρες δεν φαίνεται να αποδίδουν τα προσδοκώμενα, τα μέτρα περικοπών έχουν ήδη σοβαρό αντίκτυπο στην ανάπτυξη, όπως φαίνεται ξεκάθαρα στα παραδείγματα της Ελλάδας και της Ισπανίας. Για τις δυο άλλες "προβληματικές" χώρες, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, το καλύτερο σενάριο, σύμφωνα με τον καθηγητή, είναι αυτό της στασιμότητας........
Μηδενική ανάπτυξη σημαίνει λιγότερα φορολογικά έσοδα και συνεπώς δυσκολίες εξυπηρέτησης του χρέους που συνεχώς αυξάνεται
Η έξοδος από τον φαύλο αυτό κύκλο καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη, σημειώνει ο Τόμας Στράουμπχαρ, διευθυντής του Ινστιτούτου για την Παγκόσμια Οικονομία του Αμβούργου, γιατί όπως έχει δείξει η ιστορία "στις χώρες που είναι χρεωμένες σε τόσο μεγάλο βαθμό η ανάκαμψη συντελείται με βραδύτερους ρυθμούς από ότι σε χώρες με συγκριτικά λιγότερα χρέη. Αυτό οφείλεται στον λεγόμενο πολλαπλασιαστικό παράγοντα. Αυτό σημαίνει ότι είναι μικρότερη η αποτελεσματικότητα ενός δολαρίου ή ενός ευρώ όταν αυτό δαπανάται από το κράτος από ότι εάν αυτό διατίθετο από ιδιώτες".
Παράλληλα, όπως λέει, πολλές χώρες μπαίνουν στον πειρασμό να μειώσουν τα χρέη τους αυξάνοντας τους φόρους με συνέπεια να μειώνεται η ιδιωτική κατανάλωση και να εντείνεται το αδιέξοδο. Δεν θα πρέπει επίσης να ξεχνάμε, σημειώνει, ότι οι προσπάθειες εξυγίανσης οδηγούν συνήθως απλά σε επιβράδυνση του ρυθμού αύξησης του χρέους και όχι σε μείωση των χρεών. Παλιά χρέη εξυπηρετούνται με την ανάληψη νέων δανείων.

Η μόνη λύση για την αύξηση των εσόδων είναι η ανάπτυξη. Η προσέλκυση όμως επενδύσεων προϋποθέτει και ένα περιβάλλον με σταθερούς φορολογικούς κανόνες, ικανή αγορά για την απορρόφηση των προϊόντων και φυσικά χαμηλό κόστος παραγωγικών συντελεστών. Αυτή την στιγμή η Ελλάδα τίποτα από τα παραπάνω δεν διαθέτει και πολύ φοβάμαι με την συγκεκριμένη πολιτική ούτε στο μέλλον θα τα έχει. Μήπως τελικά η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι η χρεοκοπία και η απόσυρση της από το Ευρώ με αυτόματη επιστροφή στη δραχμή και συγχρόνως μια γενναία υποτίμηση. Μια τέτοια επιλογή θα επιφέρει βεβαίως και την προσωρινή εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, δεδομένου ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν θα μπορούσαν να δανειστούν στη διεθνή διατραπεζική αγορά.

Σίγουρα αυτό δεν θα ήταν το καλύτερο για τον ελληνικό λαό βραχυπρόθεσμα. Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα όμως τα οφέλη σίγουρα θα είναι περισσότερα. Με τον τρόπο αυτό πρώτο θα φρενάραμε τις εισαγωγές και θα σημείωναν αύξηση οι εξαγωγές μας δεύτερο θα είχαμε άμεση εισροή ξένων κεφαλαίων τρίτο θα είχαμε αύξηση της ανταγωνιστικότητας τέταρτο φτηνές οι υπηρεσίες και χαμηλό κόστος παραγωγής πέμπτο άμεση αύξηση του τουρισμού στην χώρα και τέλος το σημαντικότερο η κυβέρνηση μέσα από το εθνικοποιημένο τραπεζικό νόμισμα θα μπορούσε να δώσει ώθηση μέσω χρηματοδοτήσεων σε επιχειρήσεις και σε επαγγελματίες για να ξεκινούσε η παραγωγική διαδικασία στην χώρα κάτι που τα τελευταία χρόνια είναι είδος προς εξαφάνιση….

Μήπως τελικά πρέπει να τελειώνουμε μια ώρα γρηγορότερα με όλους αυτούς Τρόικα ΔΝΤ και Μέρκελ. Οι γείτονές μας, οι Τούρκοι, είναι ένα «λαμπερό» παράδειγμα  για μας….