Αφιερωμένο σε αυτούς που ακόμη και σήμερα πιστεύουν ότι η συγκεκριμένη πολιτική μπορεί να φέρει αποτελέσματα και να βγάλει την χώρα από την κρίση και τα αδιέξοδα . Μάλλον είναι πολύ βαθιά νυχτωμένοι….Από τη ληστεία των μισθών και των συντάξεων, ακόμη χειρότερες είναι οι λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές: με άλλα λόγια, το ξεπούλημα κάθε υπηρεσίας που παρέχει το Δημόσιο στους πολίτες του σε ιδιωτικά συμφέροντα, στο πλαίσιο μιας πλήρως απελευθερωμένης αγοράς.
Ακόμη και της υγείας των ανθρώπων.
Στο βιβλίο του "Οι θανατηφόρες ιδέες του νεοφιλελευθερισμού", ο συγγραφέας Ρικ Ρόουντεν εξηγούσε πώς καταστράφηκε η δημόσια υγεία στις χώρες που άνοιξαν τις πόρτες τους στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο: "Η υποχρηματοδότησή τους οδήγησε τα εθνικά συστήματα υγείας σε αργό θάνατο, με έλλειψη προσωπικού και επιδείνωση των συνθηκών εργασίας που έσπρωξε τους εργαζομένους να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό". ......
Μάλιστα στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης στις οποίες επενέβη το ΔΝΤ, είδαμε να εμφανίζονται αρρώστιες που τις είχαμε ξεχασμένες, με τους θανάτους από φυματίωση να αυξάνονται κατά 16,6%. Στο Περού, όταν ξέσπασε επιδημία χολέρας, με το δημόσιο σύστημα υγείας εξαρθρωμένο και με τις τιμές του ηλεκτρικού 34 φορές ακριβότερες από ό,τι πριν από την επέμβαση του ΔΝΤ, δεν περίσσευαν πια χρήματα στους ανθρώπους για να βράζουν το νερό και πέθαναν σαν τις μύγες.
Μια απορία (γι' αυτό άλλωστε τα γράφουμε όλα αυτά): Ηταν άραγε οι ηγέτες αυτών των χωρών τόσο ανάλγητοι και πουλημένοι ώστε έβαλαν τους λαούς τους σε τέτοια βάσανα και τέτοιες περιπέτειες; Ή μήπως πίστευαν ακράδαντα πως το έκαναν για το καλό τους; Ακόμη και από τους πιο σκληρούς ηγέτες, δεν έλειψαν ποτέ οι καλοπροαίρετοι.
Στο "Χριστουγεννιάτικο ορατόριο", ο ποιητής Γ. Χ. Οντεν έβαζε αυτά τα λόγια στο στόμα ενός καλοπροαίρετου Ηρώδη ενόσω ετοιμαζόταν για τη σφαγή των αθώων: "Τα πράγματα αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν. Πάει καιρός από τότε που έκλεβαν παγκάκια από το πάρκο ή που σκότωναν τους κύκνους. Υπάρχουν σήμερα παιδιά που ποτέ δεν είδαν ψείρα, έμποροι που ποτέ δεν πήραν στο χέρι κίβδηλο φλουρί, γυναίκες που ποτέ δεν χρειάστηκε να λουφάξουν σε χαντάκι παρά μονάχα για κρυφτό. Ναι, κάτι κατάφερα είκοσι χρόνια τώρα. Μα όχι βέβαια αρκετά. Είναι κάτι χωριά μόλις λίγα μίλια παραπέρα, που οι άνθρωποι εκεί ακόμη πιστεύουν στους μάγους. Βρίσκομαι ακόμη στην αρχή".
Και ο Ηρώδης συνέχιζε: "Φυσικά δεν μπορώ να τους αφήσω. Ο πολιτισμός πρέπει να σωθεί. Τι ζοφερό! Γιατί να πρέπει ο πολιτισμός να στέλνει πάντα στρατιώτες που δεν τους νοιάζει αν έχουν εντολή να εξοντώσουν έναν Πυθαγόρα ή κάποιον παλαβό φονιά; Θεέ μου! Γιατί αυτό το δύστυχο μωρό να μην είχε γεννηθεί αλλού; Γιατί δεν λογικεύονται οι άνθρωποι; Δεν θέλω να γίνομαι αποτρόπαιος".
Οι πιο μεγάλες αδικίες στην Ιστορία έγιναν από καλοπροαίρετους.
Για την αντιγραφή Επιμηθέας
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου