Κάνουμε εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις ... χωρίς να μεταρρυθμίσουμε ποτέ τίποτα

Του Γρηγόρη Ψαριανού*

Παρακολουθώ για μια ακόμα φορά στην Επιτροπή Μορφωτικών να συζητάμε για την παιδεία. Όλα τα χρόνια που είμαι στη Βουλή, από το 2007, έχω αλλάξει πέντε κυβερνήσεις, είμαι διαρκώς στην Επιτροπή Μορφωτικών, έχω δει αρκετές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, έχω συμμετάσχει σε πάρα πολλές συζητήσεις για την εκπαίδευση και σπανιότατα για την παιδεία. Λυπάμαι που έχουν φύγει αρκετοί συνάδερφοι που θα ‘θελα να τα ακούσουν αυτά, από όλες τις πτέρυγες. Σπανίως μιλάμε για την παιδεία. Μιλάμε για εκπαίδευση. Μιλάμε για πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια. Μπορώ να σας πω πολύ «φρέσκα» νέα για την κατάσταση της παιδείας στη χώρα μας. Γιατί, όσα χρόνια είμαι στη Βουλή, παρακολουθώ την κόρη μου. Από την πρώτη δημοτικού έως την δευτέρα λυκείου που είναι τώρα. Δηλαδή έχω περάσει και πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια. Κι επειδή έχουμε και τα πανεπιστήμια που τα βλέπουμε και τα ζούμε, ξέρουμε πάρα πολύ καλά όλοι τι έχουμε κάνει στη χώρα μας. Τι καταστροφή έχουμε προκαλέσει στη χώρα μας. Ο κύριος Φίλης είναι απαράδεκτος, ο κύριος Μπαλτάς απαράδεκτος, η κυρία Σία απαράδεκτη, η κυρία Διαμαντοπούλου είναι χάλι μαύρο, ο κύριος Άρης Σπηλιωτόπουλος είναι…. Είναι όλοι, πάρε τον ένα και χτύπα τον άλλο. Δεν φταίνε οι άνθρωποι, δεν φταίνε οι πολιτικές, φταίει η πολιτική που ακολουθεί η χώρα μας στην παιδεία. Σε όλες τις βαθμίδες.
Θα ήθελα να κάνουμε μία έκθεση φωτογραφίας. Να σας φέρω φωτογραφίες από δημοτικά σχολεία, όχι από ευρωπαϊκές χώρες. Από την Τουρκία, από αφρικανικές χώρες, από τη Μογγολία και από την Λατινική Αμερική, που πολλοί θαυμάζουν. Και θαυμάζουμε ως «ατμόσφαιρα» και ως «επαναστατική φρεσκάδα».
Να δούμε φωτογραφίες από δημοτικά σχολεία, από γυμνάσια, από λύκεια και από πανεπιστήμια. Θα ήθελα να σας καλέσω να κάνουμε μία έκθεση εδώ: ελληνικά σχολεία και διεθνή σχολεία, όλων των βαθμίδων. Να δούμε τους τοίχους, τα τζάμια, τα πατώματα, τις τουαλέτες, τους καθηγητές.
Θέλετε να πάμε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά; Θέλετε να πάμε στην Γεωπονική; Θέλετε να πάμε στο Αριστοτέλειο; Θέλετε να πάμε στην Κρήτη; Πού θέλετε να πάμε; Στο Μετσόβιο; Στου Ζωγράφου; Να πάμε εκδρομή, στα σχολεία μας, στα πανεπιστήμιά μας.
Για κάθε δέκα εκατομμύρια Ευρωπαίων αντιστοιχούν οκτώ πανεπιστήμια. Για κάθε δέκα εκατομμύρια ευρωπαϊκού πληθυσμού, ανεξαρτήτως χωρών και καθεστώτων και πολιτικών: αριστερών, δεξιών, κεντροαριστερών, κεντροδεξιών, συμμαχικών, σπανιότατα αυτοδύναμων – μόνο εμείς το είχαμε αυτό το προνόμιο κι ελπίζω να μην το ξαναδούμε. Για κάθε 10.000.000 Ευρωπαίων πολιτών λοιπόν, αντιστοιχούν επτά με οκτώ πανεπιστήμια. Για τα 11.000.000 δικά μας, αντιστοιχούν σαράντα δύο! Η Βαυαρία έχει πέντε νοσοκομεία. Εμείς έχουμε εβδομήντα. Δεν μπορούν να λειτουργήσουν αυτά.
Θέλετε να πάτε στο πανεπιστήμιο της Γαλατά Σεράι; Είναι το πανεπιστήμιο του Ολυμπιακού ας πούμε, του Παναθηναϊκού ή της ΑΕΚ. Στην Κωνσταντινούπολη. Ντρέπεσαι να μπεις μέσα. Ντρέπεσαι να μπεις στο πανεπιστήμιο μιας ποδοσφαιρικής ομάδος! Δεν είναι ιδιωτικό πανεπιστήμιο, είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, θα λέγαμε εμείς. Μη κρατικό. Αλλά είναι υπόδειγμα, μπαίνεις μέσα και ντρέπεσαι. Οι καθηγητές είναι οι καλύτεροι στην Ευρώπη. Ένα πανεπιστήμιο μιας ποδοσφαιρικής ομάδας στην Πόλη, στην Τουρκία.
Δεν μιλάμε τώρα εάν θα έχουμε δημόσια ή ιδιωτικά πανεπιστήμια. Είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη που δεν έχει μη κρατικά πανεπιστήμια, που έχουμε μόνο κρατικά πανεπιστήμια. Ενώ έχουμε ιδιωτικά νεκροταφεία, ιδιωτικά νοσοκομεία, ιδιωτικά σχολεία. Ιδιωτικά δημοτικά λύκεια. Να τα κλείσουμε να γίνουν όλα δημόσια!
Γιατί στην παιδεία έχουμε αυτή την ιδιαιτερότητα; Δεν έχει να κάνει ούτε με τους πασόκους, ούτε με τους νεοδημοκράτες ούτε με τους συριζαίους και με το ποιοι είναι πιο μερκελιστές, πιο προδότες και πιο ξεπουλημένοι. Ποιοι είναι, ας πούμε, ψυχωτικοί μιας επανάστασης που μόνο στο μυαλό τους συμβαίνει και ποιοι είναι όργανα συμφερόντων και τσάτσοι του κάθε μεγαλοσχολάρχη. Δηλαδή, μην λέμε τρελά πράγματα. Να συγκρίνουμε ένα μέσο πανεπιστήμιο του κόσμου με ένα μέσο πανεπιστήμιο δικό μας. Να δούμε τις χώρες: ποια έχει την καλύτερη παιδεία βρε παιδί μου; Η Κούβα, η Μογγολία; Η Βόρεια ή η Νότια Κορέα; Copy-paste . Να το πάρουμε να το κάνουμε. Ποια είναι; Η Βενεζουέλα, το Τατζικιστάν, οι Φιλιππίνες;
Ποια είναι η καλύτερη στον κόσμο; Λυπάμαι που το λέω, αλλά είναι η Νότια Κορέα. Δεύτερη είναι η Φινλανδία. Η καλύτερη στην Ευρώπη και η δεύτερη στον κόσμο. Η Φινλανδία, από το 1963 έχει αλλάξει πενήντα κυβερνήσεις συμμαχικές, σπανίως μονοκομματικές – μόνο εμείς είχαμε αυτό το προνόμιο, ελπίζω να μην το ξαναβρούμε – έχει κάνει μία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Από το ’63 μέχρι τώρα, περνώντας όλα τα κόμματα από τις κυβερνήσεις. Έχει κάνει μία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Εμείς έχουμε κάνει διακόσιες εβδομήντα.
Γιατί δεν μιλάμε για την παιδεία. Μιλάμε για την εκπαίδευση. Και δεν μιλάμε για το περιεχόμενο της εκπαίδευσης. Μιλάμε για τις θέσεις εργασίας, για τα συμφέροντα των εργαζομένων που δουλεύουμε στην παιδεία. Καλά κάνουμε και το κάνουμε, αλλά δεν είναι ΑΥΤΟ το περιεχόμενο της παιδείας. Όταν μιλάμε για τα τρένα, δεν είναι ποιοι δουλεύουνε στον ΟΣΕ, αλλά είναι το εάν τα τρένα λειτουργούν.
Επειδή μιλάω τελευταίος. Είναι μεγάλη τιμή για μένα να κλείνω αυτή την υπέροχη συζήτηση, δεν θέλω να ανεβάσω τους τόνους και πριν δεν ήθελα να ανεβάσω τους τόνους. Ζητώ συγνώμη από τον παλιό μου φίλο και σύντροφο τον Τριαντάφυλλο, αλλά ήταν πολύ ακραία αυτά που είπε. Εγώ προσπαθώ να είμαι ήπιος Προσπαθώ να δώσω μία διέξοδο σ’ αυτό το πράγμα. Να συζητήσουμε, επιτέλους, για την παιδεία. Να φέρουμε εδώ δυο τρία πράγματα, όποια θέλει ο καθένας. Να τα συγκρίνουμε και να κάνουμε – αν μου επιτρέπετε την ελληνική έκφραση – copy-paste. Να τελειώνουμε. Έχουμε κάνει οχτακόσιες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και τα σχολεία μας είναι κωλοχανεία. Θα σας φέρω φωτογραφίες από τα πανεπιστήμια της Ζιμπάμπουε, της Μποτσουάνα και της Μπουργκίνα Φάσο, να τα συγκρίνετε με τα δικά μας. Το πρώτο που θα έπρεπε να πουλάμε στον κόσμο, εκτός από τουρισμό και ενέργεια, θα έπρεπε να δίνουμε παιδεία.
Το 1975, που ήμουν φοιτητής στην Βιομηχανική Πειραιά, ήταν στο Πολυτεχνείο πεντακόσιοι περίπου Ιορδανοί φοιτητές, Λίβυοι, Τυνήσιοι, Σενεγαλέζοι. Το γνωρίζετε, όλοι το γνωρίζουμε. Έχουμε ακόμα γιατρούς σε ελληνικά νοσοκομεία που είναι από την Αφρική. Σήμερα τι έγιναν αυτοί; 
Αντί να εξάγουμε παιδεία και πολιτισμό είμαστε κλεισμένοι στο καβούκι μας και κάνουμε συντεχνιολογίες. Πολύ λάδι και τηγανίτα τίποτα.


Ομιλία στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής κατά τη διάρκεια της συζήτησης στο πλαίσιο του εθνικού διαλόγου για την παιδεία – 22.3.2016

* Βουλευτής με το ΠΟΤΑΜΙ στη Β’ Αθήνας, απόφοιτος από την Ανώτατη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά εργάστηκε ως δημοσιογράφος και μουσικός παραγωγός.
Δηλώνει «οπαδός του ευρωμονόδρομου», εννοώντας ότι πιστεύει βαθειά πως το η Ελλάδα μπορεί να υπάρξει οικονομικά, πολιτικά και γεωστρατηγικά αποκλειστικά εντός ευρωπαϊκού πλαισίου. Εκτιμά πως το μέλλον της χώρας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την Ευρώπη, πιστεύοντας ακράδαντα πως οποιαδήποτε επιλογή σε κατεύθυνση επανεθνικοποίησης και όχι ευρωπαϊκής ενοποίησης αποτελεί ένα χαώδες άλμα στο παρελθόν, ενώ η οικονομική, κοινωνική και πολιτική ανασυγκρότηση της Ελλάδας μέσα στην Ευρώπη και το ευρώ πρέπει να αποτελεί σήμερα το εθνικό πρόταγμα της χώρας.

www.psarianos.eu 

Σχόλια