ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ 2011 ΕΤΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ......

Γράφει ο Επιμηθέας

Η νέα χρονιά ξεκίνησε… Η κλασσική ευχή «καλή χρονιά» ακούστηκε και φέτος. Ίσως ο τόνος της φωνής μας να μην ήταν εορταστικός ή και χαρούμενος. Πως άλλωστε να ήταν, όταν από όλους, ειδικούς και μη, ακούμε ότι το 2011 θα είναι χειρότερο από το 2010. Κρυφά μέσα μας θέλουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει ελπίδα, ότι θα ξυπνήσουμε κάποια στιγμή και θα πούμε ότι όλα ήταν ένα κακό όνειρο. Ακόμη και οι πολιτικοί που είναι φύση αισιόδοξοι στα πρωτοχρονιάτικα μηνύματά τους δεν έκρυψαν ότι το 2011 θα είναι ένα δύσκολο έτος για όλους.

Με το «καλημέρα» ήρθε η κυβέρνηση να μας προσγείωση στην σκληρή πραγματικότητα με την επιβολή νέων μέτρων που είχαν αποφασιστεί στο 2010 και εφαρμόζονται από την 1/1//2011. Η άνοδος του ΦΠΑ από 11% σε 13% για βασικά είδη όπως τα τρόφιμα και οι υπηρεσίες των ΔΕΚΟ, οι ανατιμήσεις σε ΔΕΗ, φυσικό αέριο, διόδια κ.α.) θα προκαλέσουν ένα νέο κύμα επιβαρύνσεων για τα νοικοκυριά με χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, χωρίς ωστόσο να θεωρείται σίγουρο ότι θα υπάρξει αντίστοιχη αύξηση των εσόδων, και έπονται αυξήσεις σε καύσιμα, μέσα μαζικής μεταφοράς. Και όλα αυτά μέσα σε ένα κλίμα βαθιάς ύφεσης και με την ανεργία να βρίσκεται στο 12,5%, με μεγάλη πιθανότητα να πλησιάσει το 2011 το 14%, ακυρώνουν την αποτελεσματικότητα κάθε εισπρακτικού μέτρου. ......
Η κυβερνητική πολιτική βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή. Οι φορολογική επιδρομή  σε μισθωτούς, συνταξιούχους και επιχειρήσεις (μέσω της έκτακτης εισφοράς) και  το 2011, δεν φαίνεται να οδηγούν πουθενά.
Ας ελπίσουμε ότι η χρονιά που ξεκινά θα είναι για την χώρα μας έτος ανάπτυξης. Θα πρέπει να σχεδιαστεί ένα αναπτυξιακό πλαίσιο δράσης που μεταξύ άλλων, θα στηρίζεται στη μείωση φόρων και εισφορών αλλά και στο ξεκαθάρισμα του επενδυτικού περιβάλλοντος με διαφανείς διαδικασίες, περιορισμό της γραφειοκρατίας και ένα ξεκάθαρο φορολογικό σχέδιο με χρονικό ορίζοντα τουλάχιστον πενταετίας. Αυτό κατ’ ουσία είναι το «στοίχημα» του 2011.Υπό την έννοια αυτή, το υπό κατάρτιση νομοσχέδιο του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής θα πρέπει να εξαντλήσει όλα τα όρια της αυστηρότητας, έτσι ώστε όλοι οι Έλληνες να φτάσουμε να πληρώνουμε τους φόρους που μας αναλογούν.
Εάν η κυβέρνηση συνεχίσει να επιμένει στην ίδια πολιτική δύσκολα θα βγει από τη δίνη της οικονομικής κρίσης. To μνημόνιο από μόνο του, δεν είναι επαρκές για να μας βγάλει από την κρίση. Πρώτον, γιατί δεν έχει ουσιαστικά τον αναπτυξιακό βραχίονα... και δεύτερον, γιατί δεν δίνει προοπτική, όραμα και ένα καλύτερο... «ορατό» μέλλον στο ελληνικό λαό.
Αυτό που έχει μείνει στο ελληνικό λαό ως άλλο «κατακάθι από το καφέ» είναι ότι γίνονται θυσίες, μόνο από συγκεκριμένες ομάδες πολιτών, χωρίς αποτέλεσμα. Το πρόβλημα της κυβέρνησης είναι διπλό, από την μια μεριά βρίσκεται αντιμέτωπη με τους δικούς της συνδικαλιστές, οι περισσότεροι εξ αυτών είχαν στηρίξει την επιλογή του Γ. Παπανδρέου στις εσωκομματικές εκλογές και από την άλλη έχει μια ασυντόνιστη και απροετοίμαστη Κοινοβουλευτική Ομάδα για τις αλλαγές που σχεδιάζει το υπουργείο Οικονομικών σε συνεργασία με τους ελεγκτές της τρόικας. Οι Βρυξέλλες δεν φαίνεται να μας στηρίζουν. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες καθυστερούν υπερβολικά. Δεν δέχονται το ευρωομόλογο αλλά είναι και ιδιαίτερα διστακτικοί για μια άμεση επιμήκυνση και την παραπέμπουν για το τέλος του 2013.
Το ερώτημα είναι θα αντέξουμε μέχρι τότε;