Μισό εκατομμύριο Βρετανοί βγήκαν στους δρόμους του Λονδίνου του Σάββατο, διαδηλώνοντας εναντίον των μέτρων λιτότητας. Και σημειώθηκαν επεισόδια. Βίαια επεισόδια. Πριν από μερικά χρόνια καμία από τις δύο εικόνες, της πορείας και των επεισοδίων, δεν θα χωρούσαν μέσα στο κάδρο του Λονδίνου. Ομως τώρα η βία δεν εκπλήσσει, δεν σοκάρει. Οχι μόνο στο Λονδίνο, αλλά παντού.
Χρόνο με το χρόνο οι άνθρωποι διαμαρτύρονται και εξεγείρονται χρησιμοποιώντας όλο και περισσότερη βία. Αυτό τίθεται και αντίστροφα: όσο διογκώνεται η δυσφορία, τόσο οι μηχανισμοί της καταστολής γίνονται πιο βίαιοι.
Θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Οχι. Μετά τη Γένοβα η μαζικότητα της αντίδρασης επενδύεται με βία επειδή πλέον οι φωνές αφήνουν αδιάφορους εκείνους που πρέπει να τις ακούσουν. Ακόμα και αν δεν ισχύει αυτό, ο άνθρωπος που κάθε χρόνο διαμαρτύρεται για την υποβάθμιση της ζωής του, αισθάνεται ότι φωνάζει μπροστά σε τοίχους. Είναι αναπόφευκτο κάποια στιγμή να προσπαθήσει να τους γκρεμίσει.
Και το άλλο: σε μία εποχή όπου τα πάντα καταγράφονται με εικόνες, συνθήματα και τίτλους, η βία εμφανίζεται ως το μέσο που μεταφέρει το μήνυμα με τη μεγαλύτερη δυνατή ένταση.
Τίποτα από αυτά δεν είναι παράλογο. Μπορεί να μην είναι θεμιτά, αλλά δεν είναι ακατανόητα. Δεν έγιναν ξαφνικά οι άνθρωποι άγριοι. Η ζωή τους αγρίεψε.
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.home
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου