Με τον τίτλο «100 δισ. ευρώ θα τους δώσει η πτώση της Ελλάδας» και με υπότιτλο «Τα CDS κρύβουν το ‘ένοχο μυστικό’ των συζητήσεων που γίνονται σε σχέση με την αναδιάρθρωση του χρέους μας» η εφημερίδα «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» στο χθεσινό της άρθρο που υπογράφει ο συντάκτης Χρήστος Ζιώτης προσπαθεί να προσεγγίσει το θέμα των CDS και να δώσει απαντήσεις γιατί συγκεκριμένα οικονομικά κέντρα θέλουν έστω και την έμμεση χρεοκοπία της Ελλάδος το συντομότερο δυνατό .
Συγκεκριμένα ο συντάκτης της εφημερίδας αναφέρει ότι οι πιστωτές μας εξετάζουν πλέον «την εικονική επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές», μετά την κατηγορηματική άρνηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να δεχθεί έστω και μία «ήπια αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους» και συνεχίζει «Βερολίνο, Φραγκφούρτη και Βρυξέλλες έχουν πάρει «φωτιά τα τερματικά και τα τηλέφωνα» (οι μυστικές συναντήσεις αποφεύγονται μετά το φιάσκο του Λουξεμβούργου) βλέποντας ότι ο χρόνος που κέρδισε η Ελλάδα πέρυσι με την υπογραφή του μνημονίου τελειώνει αφήνοντας τη χώρα στο ίδιο σημείο όπου ήταν πέρυσι, αντιμέτωπη με το φάσμα της χρεοκοπίας. Οι αποδόσεις των ομολόγων και τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) δείχνουν ότι η αγορά κινείται στα όρια του πανικού. Για παράδειγμα, το περιθώριο των δεκαετών ομολόγων ξεπέρασε την Παρασκευή το 13,1% και η απόδοση του CDS έφτασε το 14%.
Στα τελευταία (CDS) φαίνεται να κρύβεται και το «ένοχο» μυστικό όλων των συζητήσεων που γίνονται στο παρασκήνιο και στο προσκήνιο αναφορικά με την αναδιάρθρωση του χρέους. Όσοι εμπλέκονται στο «παιχνίδι» αυτό ενδιαφέρονται πρωτίστως όχι για το ποια λύση θα βοηθήσει τη χώρα να βγει από το φαύλο κύκλο της υπερχρέωσης, αλλά ποια απ' όλες τις επιλογές θα μπορούσε να εφαρμοστεί χωρίς να ενεργοποιηθούν τα περίφημα ασφάλιστρα κινδύνου. Τα λεφτά που έχουν «ποντάρει» οι επενδυτές στη χρεοκοπία της χώρας υπολογίζονται σε 7 με 8 δισ. ευρώ. Όμως σε περίπτωση που κερδίσουν το στοίχημα, το έπαθλο είναι κολοσσιαίο και, σύμφωνα με εκτιμήσεις, αγγίζει τα 80 με 100 δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό πρέπει να το καταβάλουν οι επενδυτικές τράπεζες που έχουν εκδώσει τα προϊόντα αυτά στους επενδυτές που τα έχουν αγοράσει».
Στην συνέχεια ο Χρήστος Ζιώτης προσπαθεί να δώσει απάντηση στην ερώτηση πότε ενεργοποιούνται τα ασφάλιστρα κινδύνου «Το βέβαιον είναι ότι το κούρεμα των ομολόγων θα οδηγούσε αυτόματα στην ενεργοποίησή τους, οδηγώντας ενδεχομένως ορισμένες κραταιές τράπεζες που τα έχουν εκδώσει στα όρια της κατάρρευσης. Όμως δεν είναι λίγοι και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ακόμη και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των ομολόγων, το περίφημο reprofiling, συνιστά πιστωτική πράξη για την οποία οι κάτοχοι των CDS πρέπει να αποζημιωθούν. Επομένως οι λύσεις που έχουν πέφτουν πρώτα στο «τραπέζι», από αυτή τύπου Μεξικού έως την πλέον πρόσφατη, της Βιέννης, κινούνται με πυξίδα τα ασφάλιστρα κινδύνου. Το τελευταίο μάλιστα σενάριο, η περίφημη λύση της Βιέννης, συγκεντρώνει τους περισσότερους βαθμούς ασφάλειας.
Η λύση αυτή εμφανίζει αρκετά πλεονεκτήματα για τους Ευρωπαίους, καθώς τους απαλλάσσει από την υποχρέωση να βάλουν εκ νέου το χέρι στην τσέπη προκειμένου να καλυφθούν οι δανειακές ανάγκες της χώρας το 2012-13. Αντιθέτως το πρόσθετο ποσό που θα χρειαστεί η χώρα, το οποίο υπολογίζεται σε 60 δισ. ευρώ, ο μηχανισμός EFSF δεν θα το εκταμιεύσει με τη μορφή δανείου αλλά θα παράσχει μόνο εγγύηση προς τη χώρα η οποία θα εκδώσει εν συνεχεία ομόλογα ισόποσης αξίας. Μια τέτοια συμφωνία, η οποία προϋποθέτει τη συναίνεση των πιστωτών μας, καλύπτει τις δανειακές ανάγκες της χώρας χωρίς όμως να περιορίζει ούτε κατ' ελάχιστον το Δημόσιο χρέος της.
Έτσι διασφαλίζεται πρώτον, ότι δεν θα ενεργοποιηθούν τα CDS και κατά δεύτερο λόγο ικανοποιείται και η απαίτηση που έχει θέσει ο μεγαλύτερος κάτοχος ελληνικών ομολόγων, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα».
Κλείνοντας η εφημερίδα «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» θεωρεί δεδομένο ότι ο πρόεδρος της ΕΚΤ Ζαν-Κλ. Τρισέ αλλά και οι άλλοι κεντρικοί δεν πρόκειται να συναινέσουν σε οποιαδήποτε συμφωνία, η οποία, αντί για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους, οδηγεί διά της πλαγίας στο κούρεμά του. Η ΕΚΤ, λοιπόν, καταρχήν δεν μπορεί να διαφωνεί με μία λύση τύπου «Βιέννης».
Και η εφημερίδα καταλήγει «Αυτό σημαίνει ότι η ΕΚΤ για τα ομόλογα που ήδη έχει αγοράσει και τα οποία υπολογίζονται σε 50 με 55 δισ. ευρώ, θα μπορούσε να αποδεχτεί η εξόφλησή τους να γίνει με ομόλογα μεν, όχι όμως στο άρτιο, αλλά στην τιμή που η ίδια τα έχει αγοράσει. Με δεδομένο ότι οι αγορές έχουν γίνει κατά μέσον όρο στο 60 με 65% της ονομαστικής τους αξίας, η λύση αυτή θα οδηγούσε σε σημαντική μείωση του δημόσιου χρέους».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου