ΓΙΟΥΝΚΕΡ: Ο ΕΠΙΣΠΕΥΔΩΝ... ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ

Του ΚΡ


Ο κ. Γιούνκερ μας είπε κάτι που γνωρίζαμε ή τουλάχιστον υποψιαζόμασταν, αλλά δεν θέλαμε να πιστέψουμε. Βέβαια, όποιος έριξε, έστω και μια φευγαλέα ματιά στο Μεσοπρόθεσμό, θα αντιλήφθηκε τι δεσμεύσεις αναλάβαμε. Όμως, πάλι ελπίζαμε ότι θα μείνει στα ..χαρτιά. Δεν θα ήταν και η πρώτη φορά.
O κ. Γιούνκερ, έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Διέλυσε τις αμφιβολίες και τις ψευδαισθήσεις. Για να μη λέμε ότι δεν ξέρουμε!
Και επειδή ο κ. Γιούνκερ είναι παλιά καραβάνα, δεν διάλεξε τυχαία αυτή τη χρονική συγκυρία για να μας πεί τα νέα. Προφανώς βιάζονται. Δεν θέλουν να πάει ούτε μια μέρα χαμένη. Και δεν δίνουν δεκάρα αν μας προσβάλουν! Δεν φαίνεται να τους απασχολούν και οι αντιδράσεις.
Ο κ. Γιούνκερ λειτουργεί ως δικαστικός επιμελητής που επισπεύδει τον πλειστηριασμό…
Άλλωστε, έχουν καταλάβει ότι εδώ και μήνες η Κυβέρνηση Παπανδρέου δεν έχει το πολιτικό θάρρος (ή τη θέληση) να προχωρήσει με τις αποκρατικοποιήσεις. Εκτός και αν σκοπίμως άφησαν τα πράγματα να φτάσουν ως εδώ για να απαξιωθούν τα προς πώληση.
Για να δοθούν, υπό την πίεση των αναγκών, έναντι «πινακίου φακής». Φαίνεται ότι ήρθε το ..πλήρωμα του χρόνου. ...............
Άλλωστε στην πρόσφατη κατ’ ιδίαν συνάντηση Παπανδρέου-Γιούνκερ, ο πρωθυπουργός μας δήλωσε δημοσίως ότι ζήτησε «τεχνογνωσία». Για να πείσει τους …Ιθαγενείς ότι ήταν δικό του το αίτημα και δεν μας επιβλήθηκε.
Έτσι τρείς μέρες μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, αποφάσισαν να στείλουν συμβούλους για να επιταχύνουν τις διαδικασίες και να επιβλέπουν ό,τι όλα θα πάνε σύμφωνα με τις οδηγίες.
Και πώς θα δεχθούμε ξένους ειδικούς και συμβούλους; «Μα αφού είστε χώρα περιορισμένης κυριαρχίας;» Θα είναι η απάντηση.
Είναι απορίας άξιον, πως ο κ. Βενιζέλος μας έλεγε αυτάρεσκα ότι με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου αποκαταστάθηκε η αξιοπιστία της χώρας. Αυτό εννοούσε ή μήπως δεν κατάλαβε τι νομοσχέδιο εισηγήθηκε; Είναι και Συνταγματολόγος….. Με τη ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, επισημοποιήθηκε ότι η Ελλάδα είναι χώρα περιορισμένης κυριαρχίας.
Ο κ. Γιούνκερ μας το υπενθύμισε με τον πιο ωμό τρόπο. Ενοχλεί βέβαια η δημόσια ομολογία, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Μήπως είναι καιρός να ξυπνήσουμε και το Μεσοπρόθεσμο να πάει εκεί που πρέπει;

Σχόλια

  1. Σε μια χώρα που έχει περάσει από πάνω της ο Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος και τα σχέδια Μάρσαλ, το ΝΑΤΟ με τις «νέες δομές» του και η ΕΕ με τα Μάαστριχτ και τις ΟΝΕ της, ο κ. Γιούνκερ κολακεύεται αν νομίζει ότι ανήκει στους πρώτους τη τάξει συνεργάτες της ελληνικής πλουτοκρατίας κατά τη διαδικασία εκχώρησης μέρους των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

    Μάλλον... καταϊδρωμένος έρχεται.

    Πολύ πριν σχηματιστούν τα Γιούρογκρουπ, ο τότε υπουργός Εξωτερικών και νυν πρωθυπουργός δήλωνε:

    «Δεν έχουμε ταμπού στην εκχώρηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην ΕΕ»!
    (Γιώργος Παπανδρέου, Τάμπερε - Δεκέμβρης 1999, Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ).

    Πολύ πριν εμφανιστούν τα μνημόνια του κ. Γιούνκερ, στην Ελληνική Βουλή ακούγονταν διά στόματος της προέδρου της τα ακόλουθα:

    «Η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικήςκυριαρχίας θα περιοριστούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη»
    (Αννα Ψαρούδα Μπενάκη, Φλεβάρης 2005, κατά την εκλογή του Καρ. Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας).

    Οσο για το Μάαστριχτ, όταν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Συνασπισμός και οι σημερινοί απαρτίζοντες τον ΛΑ.Ο.Σ. έβαζαν την Ελλάδα βαθύτερα στο στόμα της λυκοσυμμαχίας, ποιος δεν θυμάται εκείνα τα «ηρωικά» του Αντρέα Παπανδρέου, να καταγγέλλει την «μπότα του Γερμανού τραπεζίτη» και μετά να ψηφίζει υπέρ...

    Εν ολίγοις: Γνωρίζουμε εξίσου καλά με τον Γιούνκερ - τολμούμε να πούμε: καλύτερα από τον Γιούνκερ - μέχρι πού είναι διατεθειμένοι να φτάσουν η ελληνική πλουτοκρατία, τα κόμματά της και οι σύμμαχοί τους, όταν αυτό απαιτεί η εξυπηρέτηση του ταξικού τους συμφέροντος.

    Οτι η σωτηρία της ντόπιας πλουτοκρατίας συνεπάγεται την «ευθανασία» του ελληνικού λαού και τον «ακρωτηριασμό» της χώρας, είναι μια παλιά ιστορία. Τόσο παλιά που έχει καταστεί υπερώριμη πλέον η ανάγκη να πάρει τέλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου