Της Μ. Κωστοπούλου
«Οι αγορές ανέκαμψαν, οι δείκτες σημείωσαν ιστορικά υψηλά, η αγορά συναλλαγμάτων πήρε την ανηφόρα, οι δείκτες φόρεσαν το βλέμμα της ελπίδας…. Έχουν όμως όλα αυτά κάποια σημασία»;
Τα παραπάνω οδήγησαν στο χαρακτηρισμό της ελληνικής πραγματικότητας ως «δράμα χωρίς τέλος», από τον Michael Yoshikami, CEO, Πρόεδρο και ιδρυτή της YCMNET. Ο εν λόγω Ιάπωνας αναρωτιέται εύλογα, σε δημοσίευμά του : «αν όλα είναι ρόδινα, τότε γιατί η Standard & Poor’s (γνωστός οίκος αξιολόγησης και καταστροφολογίας, θα προσθέσω) θέτει την Ελλάδα σε κλίμακα χρεοκοπίας».
Τα παραπάνω οδήγησαν στο χαρακτηρισμό της ελληνικής πραγματικότητας ως «δράμα χωρίς τέλος», από τον Michael Yoshikami, CEO, Πρόεδρο και ιδρυτή της YCMNET. Ο εν λόγω Ιάπωνας αναρωτιέται εύλογα, σε δημοσίευμά του : «αν όλα είναι ρόδινα, τότε γιατί η Standard & Poor’s (γνωστός οίκος αξιολόγησης και καταστροφολογίας, θα προσθέσω) θέτει την Ελλάδα σε κλίμακα χρεοκοπίας».
Αν δούμε από πιο κοντά τις εξελίξεις, ο Yoshikami επιβεβαιώνεται, καθώς από τότε που η Ελλάδα ζήτησε βοήθεια για να αποφύγει το… «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», κάθε φορά που παίρνει μια νέα δέσμη μέτρων-γκιλοτίνα για τους πολίτες, τότε οι Ευρωπαίοι εταίροι, οι αγορές και ο περίγυρος μας χαιρετίζουν με αισιοδοξία και μια αγάπη, σχεδόν αδερφική.
Ωστόσο, αφού περάσει λίγος καιρός (όταν λέω λίγος εννοώ μια εβδομάδα το πολύ) αρχίζουν πάλι τη… γκρίνια, ζητώντας και πιέζοντας για νέες αλλαγές και μέτρα, σε βαθμό που όλη αυτή η εκ νέου καταστροφολογία, οδηγεί σε εκ νέου υποβάθμιση κ.ο.κ.
«Το ελληνικό δράμα φαίνεται πως τελείωσε μετά το Μεσοπρόθεσμο, αλλά δεν έχει γίνει καμία συμφωνία για βιώσιμη λύση υπέρ της χώρας. Οπότε είμαστε πάλι στο μηδέν», παρατηρεί ο Yoshikami, συμπληρώνοντας πως «τα μέτρα που έχουν λάβει ΔΝΤ και ΕΕ δεν είναι βιώσιμα σε μακροπρόθεσμη βάση, για όσο η Ελλάδα ταλανίζεται από έλλειψη πολιτικής θέλησης και σωστές κινήσεις που να οδηγήσουν στην… αναδιάρθρωση». Πράγματι, αποδεικνύεται πως διεθνώς ως μοναδική βιώσιμη λύση για τη χώρα μας αναγνωρίζεται ολοένα και από περισσότερους η αναδιάρθρωση.
Σύμφωνα με την Κομισιόν, η ελληνική οικονομία αναμένεται να υποχωρήσει με ρυθμό 3,75% του ΑΕΠ για φέτος, ενώ και το 2012 αναμένεται να κυλήσει προς τα κάτω. «Αυτό υποδεικνύει πως οι δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις και η μειωμένη ρευστότητα αφήνουν το στίγμα τους στην οικονομία», σύμφωνα με τον Ιάπωνα αναλυτή.
Το βασικό ψεγάδι της Ελλάδας, όμως, περισσότερο φέρεται πως είναι η ευρύτερη πραγματικότητα μέσα στην οποία διάγει και τα προβλήματα μας είναι πρωτίστως συστημικής και εν συνεχεία οικονομικής φύσεως. Το περιβάλλον καπιταλιστικής (και ιμπεριαλιστικής, θα προσθέσω) λιτότητας που μας περιβάλλει αποτελεί τη βασική αιτία για την ελληνική αφορμή.
«Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Ευρώπη δεν επιθυμεί να απελευθερώσει το δαίμονα μια κρίσης ανάλογης με αυτή της Lehman Brothers το 2008», συμπληρώνει ο Yoshikami. «Όπως μας δίδαξε η κρίση στη Λατινική Αμερική, η ανάκαμψη έρχεται μόνο όταν η κρίση αντιμετωπίζεται κατά μέτωπο, και όχι με βραχύβιας εμβέλειας μέτρα», προσθέτει, κρούοντας για ακόμη μια φορά το καμπανάκι της αναδιάρθρωσης.
«Είναι τόσο απλό….»!
Ωστόσο, αφού περάσει λίγος καιρός (όταν λέω λίγος εννοώ μια εβδομάδα το πολύ) αρχίζουν πάλι τη… γκρίνια, ζητώντας και πιέζοντας για νέες αλλαγές και μέτρα, σε βαθμό που όλη αυτή η εκ νέου καταστροφολογία, οδηγεί σε εκ νέου υποβάθμιση κ.ο.κ.
«Το ελληνικό δράμα φαίνεται πως τελείωσε μετά το Μεσοπρόθεσμο, αλλά δεν έχει γίνει καμία συμφωνία για βιώσιμη λύση υπέρ της χώρας. Οπότε είμαστε πάλι στο μηδέν», παρατηρεί ο Yoshikami, συμπληρώνοντας πως «τα μέτρα που έχουν λάβει ΔΝΤ και ΕΕ δεν είναι βιώσιμα σε μακροπρόθεσμη βάση, για όσο η Ελλάδα ταλανίζεται από έλλειψη πολιτικής θέλησης και σωστές κινήσεις που να οδηγήσουν στην… αναδιάρθρωση». Πράγματι, αποδεικνύεται πως διεθνώς ως μοναδική βιώσιμη λύση για τη χώρα μας αναγνωρίζεται ολοένα και από περισσότερους η αναδιάρθρωση.
Σύμφωνα με την Κομισιόν, η ελληνική οικονομία αναμένεται να υποχωρήσει με ρυθμό 3,75% του ΑΕΠ για φέτος, ενώ και το 2012 αναμένεται να κυλήσει προς τα κάτω. «Αυτό υποδεικνύει πως οι δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις και η μειωμένη ρευστότητα αφήνουν το στίγμα τους στην οικονομία», σύμφωνα με τον Ιάπωνα αναλυτή.
Το βασικό ψεγάδι της Ελλάδας, όμως, περισσότερο φέρεται πως είναι η ευρύτερη πραγματικότητα μέσα στην οποία διάγει και τα προβλήματα μας είναι πρωτίστως συστημικής και εν συνεχεία οικονομικής φύσεως. Το περιβάλλον καπιταλιστικής (και ιμπεριαλιστικής, θα προσθέσω) λιτότητας που μας περιβάλλει αποτελεί τη βασική αιτία για την ελληνική αφορμή.
«Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Ευρώπη δεν επιθυμεί να απελευθερώσει το δαίμονα μια κρίσης ανάλογης με αυτή της Lehman Brothers το 2008», συμπληρώνει ο Yoshikami. «Όπως μας δίδαξε η κρίση στη Λατινική Αμερική, η ανάκαμψη έρχεται μόνο όταν η κρίση αντιμετωπίζεται κατά μέτωπο, και όχι με βραχύβιας εμβέλειας μέτρα», προσθέτει, κρούοντας για ακόμη μια φορά το καμπανάκι της αναδιάρθρωσης.
«Είναι τόσο απλό….»!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου