Του Σ. Γιαννίση*
«Δεν αντέχω να βλέπω αυτή την εικόνα. Ακόμη και στους ΚΤΕ
της προηγούμενης Βουλής είμασταν περισσότεροι απ´ όσοι είμαστε τώρα στην
Κοινοβουλευτική Ομάδα», μου είπε με φανερό τόνο απελπισίας στη φωνή του παλιό
στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και σε ακόμη πιό δραματικό ύφος πρόσθεσε: «Μετά τις επόμενες
εκλογές, ακόμη κι αν αντέξουμε να φτάσουμε μέχρι εκεί ως ενιαίο κόμμα, πολύ
φοβάμαι ότι θα καταντήσουμε να συνεδριάζουμε στο καφενείο της Βουλής».
Θα μπορούσα να συμφωνήσω, ίσως, και να υπερθεματίσω ακόμη,
όμως του είπα οτι βρίσκω τις ανησυχίες του υπερβολικές, καταφεύγοντας στο
μάλλον κοινότοπο επιχείρημα «περί Κεντροαριστερού πόλου στον οποίο εκ των
πραγμάτων το ΠΑΣΟΚ έχει το πάνω χέρι κ.λ.π.» Εκείνος δεν φάνηκε να συμφωνεί
ούτε με αυτό.
«Ποιό ηγετικό ρόλο στην Κεντροαριστερά μου λες, όταν το
κόμμα είναι κομμάτια; Είδες τι γίνεται στην Κοινοβουλευτική Ομάδα; Ο Λοβέρδος
πάλι μπουχός! Ο Χρυσοχοϊδης με τον Σκανδαλίδη μαλλιοκούβαρα! Ο Βαγγέλης
(Βενιζέλος) προσπαθεί να μαζέψει αυτά που δεν μαζεύονται με τίποτα. Περίμενε να
δεις και τι θα γίνει όταν κατέβουν και τα μέτρα στη Βουλή…»
Η κουβέντα με το συνομιλητή μου συνεχίστηκε στο ίδιο πνεύμα
για λίγα ακόμη λεπτά, αντανακλώντας όχι μόνο το δικό του προβληματισμό αλλά και
αρκετών άλλων στελεχών, είτε ακόμη και απλών ψηφοφόρων οι οποίοι (σε πείσμα των
καιρών και της πολιτικής συγκυρίας) επέμειναν και ψήφισαν ΠΑΣΟΚ ακόμη και στις
εκλογές του περασμένου Ιούνη.
Η αίσθηση του «ασθενούντος ΠΑΣΟΚ», είναι διάχυτη εδώ και
αρκετό καιρό στην ελληνική κοινωνία και δεν υπάρχει μόνο σε εκείνους που
ανήκουν ή ψηφίζουν άλλους πολιτικούς χώρους. Η αίσθηση αυτή είναι, επίσης,
διάχυτη και μέσα στο ίδιο το κόμμα.
Τα λάθη και οι παραλείψεις της προηγούμενης ηγεσίας του
Κινήματος, ο ρόλος που διαδραμάτισε η τρέχουσα ηγεσία του σε επίπεδο εκπόνησης
και εφαρμογής σκληρών και αντιλαϊκων οικονομικών μέτρων την τελευταία διετία,
αλλά και η πολιτικά ανερμάτιστη στάση ορισμένων πάλαι ποτέ κορυφαίων στελεχών
του (εντός και εκτός Βουλής, πλέον) είναι και το μεγαλύτερο, ίσως, μέρος της
συμπτωματολογίας της ασθένειας που βασανίζει τους τελευταίους μήνες την
Ιπποκράτους.
Σε αυτά τα συμπτώματα έρχονται να προστεθούν η οργανωτική
και οικονομική ένδεια του κόμματος, που φάνηκε σε όλο της το μεγαλείο μόλις
αυτό κατρακύλησε από την εξουσία, όπως επίσης και το βαρύτατο πολιτικό κόστος
που προξένησε η προσφυγή της χώρας στον επαχθή για τους πολίτες μηχανισμό
δίασωσης της οικονομίας.
Με μια τέτοια «κλινική» εικόνα, φυσιολογικά η πρόγνωση
δενείναι και η καλύτερη δυνατή για το άλλοτε κραταιό κόμμα του 44%. Και με τα
χειρότερα, κατά πολλούς, να μην έχουν έρθει ακόμη και την κοινωνία σε κατάσταση
σχιζοφρενειας να πολώνεται καθημερινά όλο και περισσότερο, η ώρα της εντατικής
δείχνει να πλησιάζει απειλητικά για το ΠΑΣΟΚ.
Αλλά και πάλι – ποιός ξέρει ; Εκτός από θρησκευτικά και
ιατρικά, καμιά φορά τα θαύματα που γίνονται είναι και πολιτικά…
* Ο Σταμάτης Γιαννίσης είναι πολιτικός συντάκτης του
MEGA.΄Έχει σπουδάσει πολιτικές επιστήμες στο Λονδίνο και έχει κάνει
μεταπτυχιακά σε διεθνείς σχέσεις στο Ρέντινγκ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου