Γράφει ο Δευκαλίων
Αναφερθήκαμε εχθές στην θεωρία της Δημιουργικής Καταστροφής
(creative destruction) του πλούτου. Τι προβλέπει αυτή η θεωρία; Προκειμένου να
γίνει ομαλά η μετάβαση από ένα καπιταλιστικό κύκλο σε ένα άλλο νέο απαιτείται η
καταστροφή ενός μέρος του πλούτου που είχε παραχθεί κατά την διάρκεια του
καπιταλιστικού κύκλου που βρίσκεται στο... τέλος του…
Με βάση αυτή την θεωρία και την τρέχουσα οικονομική συγκυρία
που διαμορφώνεται από την παγκόσμια οικονομική κρίση έχουμε μέχρι σήμερα τα
εξής δεδομένα.
Αφού καταστράφηκε ο παγκόσμιος πλούτος που ήταν στηριγμένος
πάνω στα στεγαστικά δάνεια (τραπεζικά και εταιρικά δομημένα ομόλογα που ήταν
στηριγμένα πάνω σε στεγαστικά δάνεια καθώς και τράπεζες και
επενδυτικές-ασφαλιστικές εταιρείες) τώρα ήρθε η σειρά του κοινωνικού κράτους να
καταστραφεί. Η μετεξέλιξη της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης σε παγκόσμια
κρίση κρατικού χρέους έχει σαν αποτέλεσμα την φαλκίδευση του κοινωνικού
κράτους. Θα είναι τεράστιο λάθος να θεωρήσουμε το κοινωνικό κράτος ως ουδέτερο
μέγεθος. Είναι και αυτό αποτέλεσμα του πλούτου που παράχθηκε στο Δυτικό
Ημισφαίριο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Με το πρόσχημα των διαρθρωτικών αλλαγών κατεδαφίζονται
κοινωνικές κατακτήσεις ετών. Το γνωστό σε όλους μας κοινωνικό κράτος. Το 8ωρο,
τα κρατικά συνταξιοδοτικά προγράμματα, οι κρατικές ιατροφαρμακευτικές
υπηρεσίες, η περίθαλψη, η Παιδεία είναι μερικά από τα προνόμια που απειλούνται
ή έχουν ήδη καταργηθεί.
Πολιτικά η κατάργηση του κοινωνικού κράτους είναι μείζονος
κλίμακας ήττα για τους οπαδούς της σοσιαλδημοκρατίας και για όσους πίστευαν
στις αρχές της laissez faire (ελεύθερης οικονομίας) θεωρίας. Πάνω στην ύπαρξη
του κοινωνικού κράτους στηρίχθηκε τις δεκαετίες του ψυχρού πολέμου η πολιτική
θέση ότι το αστικό πολιτικό σύστημα είναι ανώτερο του σοσιαλιστικού. Σήμερα
αυτό το κοινωνικό κράτος καταργείται, αλλά τώρα δεν υπάρχει το αντίπαλο
στρατόπεδο. Άρα η κατάργηση γίνεται ουσιαστικά χωρίς ιδεολογικό και πολιτικό
αντίπαλο.
Ποια μορφή πλούτου θα καταστραφεί στην συνέχεια, προκειμένου
να σωθεί το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα από την τεράστια κρίση που το
ταλανίζει; Μα είναι φανερό. Το αστικό πολιτικό δημοκρατικό σύστημα. Τα
ανθρώπινα δικαιώματα, οι συνταγματικές ελευθερίες είναι επίσης πολύ και
ιδιαίτερα δαπανηρές διαδικασίες.
Παραδειγματικά. Χρειάζονται μορφωμένοι και εκπαιδευμένοι
αστυνομικοί για να φυλάσσεται η τιμή και η περιουσία των πολιτών και να
εξασφαλίζονται ταυτόχρονα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Χρειάζονται μορφωμένοι
δικαστικοί για να περιφρουρούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα και να προστατεύεται
ο αδύνατος έναντι του ισχυρού. Όλα όμως αυτά στοιχίζουν!
Όπως στοιχίζει και η λειτουργία του κοινοβουλίου, της
ελευθεροτυπίας των ΜΜΕ κ.λπ. Και επειδή η δημοκρατία απέτυχε, αφού
καταβαραθρώνεται το κοινωνικό κράτος, καλό θα είναι να εξοικονομηθούν αυτές οι
περιττές δαπάνες.
Άρα θύμα της δημιουργικής καταστροφής (creative destruction)
θα είναι η αστική δημοκρατία!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου