Η δίμηνη παράταση

Γράφει ο Γ. Προκοπάκης

Υποτίθεται πως εγείρεται σοβαρό θέμα με την αποκάλυψη πως η δίμηνη παράταση ήταν επιλογή των Σαμαρά-Βενιζέλου οι οποίοι απέρριψαν την προσφορά εξάμηνης από τους εταίρους.

Πρόκειται για ζήτημα που ήταν γνωστό και στα ποντίκια των υπονόμων των Βρυξελλών. Την 8/12/2014 στο Eurogroup ετέθη το ζήτημα και προτάθηκε μεγάλη παράταση, έξι αλλά και ως δεκαπέντε μήνες. Ο κ. Χαρδούβελης είχε εντολή για δίμηνη. Το έγραψαν όλες οι εφημερίδες της Ευρώπης. Στην Ελλάδα δε, από κυβερνητικούς κύκλους διέρρευσε πως η Ελλάδα υπεχώρησε από τη θέση της για μηνιαία παράταση. Θυμίζω πως σε λιγότερο από τέσσερις ώρες μετά την απόφαση περί δίμηνης παράτασης, η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου προχώρησε στην επίσπευση των διαδικασιών εκλογής ΠτΔ.

Όσοι έχουν παρακολουθήσει τα πράγματα, είμαι ο πρώτος (και μέχρι την τελευταία προεκλογική εβδομάδα νομίζω ο μόνος) ο οποίος έθεσε, εδώ, στην Επένδυση και στο the books' journal το ζήτημα της ανεύθυνης, εις βάρος των πολιτών, και κυνικής επιλογής των Σαμαρά-Βενιζέλου να προδιαγράψουν μια "παρένθεση ΣΥΡΙΖΑ", φέρνοντας τα πράγματα έτσι ώστε οι επιλογές να περιορίζονται σε πλήρη αναστροφή ή σε μονομερή ενέργεια.

Δεν υπάρχει αμφισβήτηση για την επιλογή. Ακόμη και η καταστροφική επιλογή της "καθαρής εξόδου", το σενάριο της "παρένθεσης ΣΥΡΙΖΑ" εξυπηρετούσε. Από την 1/10/2014 υπήρχε έκθεση (πρακτικά συνάντησης εμπειρογνωμόνων και στελεχών της Κομισσιόν και Ευρωζώνης) που χτυπούσε καμπανάκι πως η ασφυξία θα ερχόταν αρχές Ιουνίου. Ακόμη και ο Σταθάκης στην περίφημη επίσκεψη στο Λονδίνο είχε αναφέρει (ενημερωτικό σημείωμα της BoA-ML) πως ο ΣΥΡΙΖΑ βολευόταν με σχετικά μακρά παράταση.

Δεδομένου ότι τόσο η σημασία της διάρκειας της παράτασης, όσο και τα διαδραματισθέντα πριν και κατά το Eurogroup 8/12/2014 ήταν γνωστά, το ερώτημα σήμερα δεν αφορά τις ευθύνες Σαμαρά-Βενιζέλου για την σημερινή κατάσταση (δεν συζητείται καν!) αλλά γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το σήκωσε πιο πριν και βεβαίως προεκλογικά, αλλά το θέτει ως περιφερειακό ζήτημα με τις προγραμματικές.

Η δική μου εξήγηση είναι πως η επικοινωνιακή στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ στηριζόμενη στο μνημόνιο - αντιμνημόνιο και μόνον, θα έμπαζε από κάπου με τη "σώφρονα" Ευρωζώνη που προέτασσε το συμφέρον των Ελλήνων πολιτών, αντίθετα με τους Σαμαρά-Βενιζέλο που προέτασσαν τη σωτηρία των ηγετικών ομάδων των κομμάτων τους. Βλέπετε, οι σωτήρες ένθεν και ένθεν είχαν την ανάγκη ο ένας τον άλλο! Δεν συνέφερε κανένα τους η αλήθεια και οι λεπτομέρειες όποιου σχεδίου σωτηρίας.