Ποια θα μπορούσε να είναι η
κατάληξη της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους εάν το αίτημα παράτασης
κατατίθετο 27/1 αντί 19/2; Ποια θα ήταν η διαφορά για τους Έλληνες;
Το μόνο απτό θετικό της
"νέας σχέσης" είναι η χαλάρωση της απαίτησης για πρωτογενές πλεόνασμα
3% το 2015. Τίποτε άλλο!
Η χαλάρωση αυτή δεν προσφέρει
τίποτε στους πολίτες. Απλώς "κεφαλαιοποιεί" τη ζημία της πεθαμένης
δημόσιας διοίκησης και της ακίνητης επί τρεις εβδομάδες οικονομίας - κάνει τη
ζημία χρέος.
Η ελληνική διαπραγμάτευση θα
είναι εσαεί υπόδειγμα "περίπτωσης προς αποφυγήν". Ο στραγγαλισμός της
οικονομίας και κυρίως ο στραγγαλισμός του τραπεζικού συστήματος ήταν παραπάνω
από βέβαιοι. Η συμφωνία έκλεισε με το φάσμα των περιορισμών κίνησης κεφαλαίων
να είναι πρακτικώς βεβαιότητα. Η συγκεκριμένη διαπραγμάτευση οδήγησε σε
συμφωνία με την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου δεμένη χειροπόδαρα.
Οι εναλλακτικές την 20/2 ήταν
τρεις:
1. Έξοδος από την Ευρωζώνη.
2. Χρεοκοπία εντός Ευρωζώνης.
3. Άτακτη υποχώρηση σε
ακραιφνώς μνημονιακές υποχρεώσεις.
Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου
απεμπόλησε το δικαίωμά της να διαπραγματευθεί επί της ουσίας. Αντ' επέλεξε να
στείλει στα τάρταρα την οικονομία, να φορτώσει τουλάχιστον ένα εξάμηνο την
όποια πορεία ανάκαμψης, να κάνει ακόμη πιο δύσκολη την πορεία μετά τη λήξη του
προγράμματος.
Αυτά που κέρδισε (ποιός;)
είναι το δικαίωμα να αναφέρεται στην τρόικα ως "θεσμοί" και στο
Μνημόνιο ως "MFAFA". Κέρδισε για τον εαυτό της λίγο χρόνο για να
χτίσει κάποια λαϊκή υποστήριξη "αξιοπρεπών". Όλη η ζημία στους
πολίτες!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου